احساس درون - مرواریدی در صدف

سر كلاس ادبیات معلم گفت : فعل رفتن رو صرف كن ، گفتم :

رفتم ... رفتی ... ساكت می شوم ، می خندم ، ولی خنده ام

تلخ می شود ، معلم داد می زند : خوب بعد ؟ ادامه

بده ... و من می گویم : رفت ... رفت ... رفت ... رفت و

دلم شكست ... غم رو دلم نشست رفت و شادیم مُرد ... شور و

نشاط رو از دلم برد رفت ... رفت ... رفت ... و من می

خندم و می گویم : خنده تلخ من از گریه غم انگیز تر است

، كارم از گریه گذشته كه به آن می خندم

گفتی و گفتم

گفتی مرا دوست نداری گله ای نیست

بین عشق تو و من فاصله ای نیست

گفتم که کمی صبر کن و گوش به من کن

گفتی که نه باید برم حوصله ای نیست

پرواز عجب کار خوبی است ولی حیف

تو رفتی و دیگر اثر از چلچله ای نیست

گفتی که کمی فکر خودم باشم و آن وقت

جز عشق تو در خاطر من مشغله ای نیست

رفتی تو خدا پشت و پناهت به سلامت

بگذار بسوزد دل من مسئله ای نیست

فاصله

ان چنان هم که میگویند دور نیست

گاهی به من چنان نزدیکی و گاهی چنان دور

که محو بودنم در تو عجیب نیست

از دلم تا دلت راهی نیست

تو مرا بخواه تا بدانی ... فاصله ها بی معنی نیست

پاره از زندگی

اگر عشق بیشتری میخواهی... عشق بیشتری بده

اگر مهربانی بیشتری میخواهی...بیشتر مهربان باش

اگر میخواهی مردم نسبت به تو صبور و مودب باشند...صبر و ادب داشته باش

این قانون طبیعت در هر جنبه از زندگی ما اعمال میشود...زندگی هر چه که بدهی به تو باز می

گرداند

زندگی تو حاصل یک تصادف نیست بلکه...آینه ای است از کار های خود

و آن چیست؟

چیزی برای کار !!

کاری برای تخت !!

تختی برای خواب !!

خوابی برای جان !!

جانی برای مرگ !!

مرگی برای سنگ !!

سنگی برای یار !!

و این بود زندگی !!! ؟

زندگی

زندگی گل زردی است به نام غم...

فریاد بلندی است به نام آه...

مروارید قلتانی به نام اشک...

و آینه ی شکستنی است به نام دل...

نوشته شده توسط جواد کیانی - روز : جمعه 3 اسفند 1386 - ساعت : 06:02 ق.ظ

نمایش نظرات ( ) |

Best Resolution : 1024 By 768 Pixels

AllRight Reserved By eshghetoofani.MihanBlog.Com

Translate By Davood Jafari - MihanBlog Designer